De studie ging prima, tot het afstuderen…
Een thuisstudie was ideaal. Vakken volgen in je eigen tempo. Goed te doen naast het werk en/of gezin. Tot aan de afstudeerfase. Wat een berg is dat!
Je twijfelt over wat er van je verwacht wordt, en hoort de meest dramatische verhalen van andere studenten. Gevolg? Je ontwikkelt de neiging om uit te stellen en verliest je motivatie.
Hallo doelloos gescrol. Hallo Netflix.
Tegelijk klinkt altijd ergens dat kritische stemmetje: eigenlijk moet ik aan m’n scriptie.
En dat terwijl je juist super gemotiveerd aan de studie begon. Vastbesloten er een succes van te maken. Dat wil je nog steeds.
Geen uitstel meer, maar de rust en focus om door te pakken
Hoe zou het zijn als je steeds een stap vooruit zet, elke dag weer resultaat ziet? Zelfs met weinig tijd. Zonder achter je scherm te zitten staren naar een knipperende cursor. Of weer eens gaat zitten strepen en verbeteren in wat je al wel hebt.
Wat als je plezier (en overzicht) krijgt in het uitvoeren van je literatuuronderzoek, met een glimlach je analyses uitvoert en de resultaten beschrijft?
Dat jij die afstudeerberg beklimt zonder gedoe. In het vertrouwen dat het goed komt.
Dat is dus gewoon mogelijk he?
